Η Ελλαδα εχει τη μεγαλυτερη ηλιοφανεια στην Ευρώπη

Πρωταθλητής ηλιοφάνειας πανευρωπαϊκά είναι η Ελλάδα, με συνέπεια να έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή κιλοβατωρών το χρόνο, περισσότερες από την Ισπανία, που κατατάσσεται στη 2η θέση, με 3η τη Νότια Γαλλία, και 4η την Ιταλία.

Σύμφωνα με τα γεωγραφικά, μετεωρολογικά και ηλιακής ακτινοβολίας δεδομένα της πανευρωπαϊκής βάσης Photovoltaic Geographical Information System (PVGIS),
στην Αθήνα παράγονται 1.550 KWh, έναντι 1.540 KWh στη Μαδρίτη, 1.500 KWh στη Μασσαλία, 1.460 KWh στη Ρώμη, 1.040 KWh στο Μόναχο, και 1.030 KWh στη νότια Τσεχία.

Η ελληνική «πρωτιά» έχει βέβαια και την αρνητική της ανάγνωση, αφού μπορεί να δώσει έναυσμα σε κάποιους να υποστηρίξουν ότι με τέτοια ηλιοφάνεια, ένα φωτοβολταικό στην Ελλάδα είναι αποδοτικό και με χαμηλότερες ταρίφες, όπως εξάλλου επισήμανε προ εβδομάδας ο γερμανός υφυπουργός Περιβάλλοντος Γιούργκεν Μπέκερ.


«Δεν πετύχαμε τέτοια εντυπωσιακά αποτέλεσματα στο χώρο των φωτοβολταικών μόνο και μόνο χάρη στις ταρίφες, που στην Ελλάδα είναι κατά 50% υψηλότερες, ούτε μόνο χάρη στην ηλιοφάνεια, που επίσης στην Ελλάδα είναι 40% υψηλότερη», ήταν τα λόγια του κ. Μπέκερ. Και συνέχισε λέγοντας ότι το γερμανικό επίτευγμα σχετίζεται με την προσαρμογή των ταριφών στο κόστος του εξοπλισμού και την εξέλιξη της αγοράς (που δίνουν μια εύλογη απόδοση στην επένδυση της τάξεως του 9-12%), τις γρήγορες αδειοδοτικές διαδικασίες, την ταχύτητα στις διασυνδέσεις με το δίκτυο, την πρόσβαση σε χαμηλού κόστους κεφάλαια και φυσικά την αξιοπιστία λειτουργίας του συστήματος για την 20ετή διάρκεια της επένδυσης.


Καλύπτουν άλλες αδυναμίες οι ελληνικές ταρίφες
Διότι στην Ελλάδα εκτός από πρωταθλητές στις ταρίφες, είμαστε επίσης πρωταθλητές και στην καθυστέρηση αδειοδότησης έργων ΑΠΕ (και το κόστος που αυτό συνεπάγεται) και το οποίο φτάνει μέχρι και τα 4-5 χρόνια, έναντι ...λίγων μηνών στη Γερμανία. Επίσης εδώ και χρόνια έχουμε ένα από τα υψηλότερα κόστη τραπεζικής χρηματοδότησης, ενώ μετά τη κρίση τα επιτόκια έχουν εκτιναχθεί στο 9%-12% για 10ετή δάνεια, όταν στη Γερμανία βρίσκονται στο 3%-4% και για δάνεια διάρκειας 15-18 ετών. Κι αυτό, χωρίς στα παραπάνω να συνυπολογίζεται το «ελληνικό ρίσκο» που έχει παγώσει κάθε μεσαία και μεγάλη επένδυση.

Στην ουσία, οι παχυλές ελληνικές ταρίφες, από τότε που καθιερώθηκαν (μέχρι 0,55 λεπτά/ KWh το 2006) κάλυπταν αφενός όλα τα παραπάνω αγκάθια (με κυριότερο τη γραφειοκρατία), αφετέρου το υψηλό κόστος του εξοπλισμού των συστημάτων αυτών.

Η γραφειοκρατία
Το κόστος του εξοπλισμού έχει πέσει τα τελευταία χρόνια δραματικά (ως και 50%), αλλά το αγκάθι της γραφειοκρατίας παραμένει σε μεγάλο βαθμό. Σαν αποτέλεσμα, ενώ ο σημερινός μηχανισμός εγγυημένων τιμών επιδότησης για επενδύσεις σε ΑΠΕ ψηφίστηκε το 2006, λόγω της γραφειοκρατίας η αγορά πήρε μπροστά μόλις το 2009, ωστόσο στο μεσοδιάστημα το κόστος εξοπλισμού (πάνελς, μετατροπείς, κ.ά.) διεθνώς είχε αρχίσει να πέφτει, με συνέπεια οι ταρίφες να έπρεπε να αναθεωρηθούν προς τα κάτω, κάτι που στην Ελλάδα, άργησε να γίνει για λόγους πολιτικού κόστους. Εν ολίγοις, η προσαρμογή των τιμών με τη νέα πραγματικότητα της αγοράς έγινε με υστέρηση έναντι άλλων χωρών, κάτι που φαίνεται ειδικά τον τελευταίο χρόνο όπου το κόστος του εξοπλισμού των φ/β έχει πέσει ραγδαία. Μόλις φέτος, τον Φεβρουάριο, ο υπουργός ΠΕΚΑ. Γ. Παπακωσταντίνου ανακοίνωσε μειώσεις στις ταρίφες των φωτοβολταικών, έπειτα από μακρά διαβούλευση με τους φορείς της αγοράς, και μπροστά στο ορατό ενδεχόμενο πλήρους κατάρρευσης του μηχανισμού χρηματοδότησης των ΑΠΕ (που τηρεί ο ΛΑΓΗΕ -πρώην ΔΕΣΜΗΕ) από το συνεχές διογκούμενο έλλειμμά του εξαιτίας της ένταξης στο σύστημα όλο και περισσότερων πράσινων έργων.

Υπενθυμίζουμε ότι πρόκειται για ταρίφες που τέθηκαν σε ισχύ για όσα έργα υπέγραψαν σύμβαση από την 1^η Φεβρουάριου και μετά, και που προβλέπουν «κούρεμα» που ξεκινάει από 5% για τα φ/β στις στέγες και φτάνει στο 12,5% για όλες τις άλλες κατηγορίες σε σχέση με τις προϋπάρχουσες τιμές. Το σημερινό καθεστώς προβλέπει περαιτέρω μείωση ανά 6μηνο κατά 7,5% μέχρι και το 2015 για όλες τις κατηγορίες, πλην των οικιακών όπου η επιπλέον μείωση θα είναι 5% και θα διαρκέσει ως και το 2019.


Σημειωτέον ότι το νέο μνημόνιο μιλά για ανάγκη περαιτέρω αλλαγών, ενώ παράλληλα η μια μετά την άλλη οι χώρες ρίχνουν τις ταρίφες τους προσαρμόζοντάς τις στο συνεχώς μειούμενο κόστος (αν και μετά τη ραγδαία πτώση εντός του 2011 οι περισσότεροι παραγωγοί εξοπλισμού «γράφουν ζημιές» και δεν αναμένεται να συνεχιστεί η μείωση στο προσεχές μέλλον με παρόμοιους ρυθμούς). Πολλοί πάντως στην Ελλάδα εκτιμούν ότι ίσως η μείωση που ανακοινώθηκε τον Φεβρουάριο να μην είναι αρκετή.

πηγη http://www.energypress.gr/news/Paradeisos-gia-ta-fwtoboltaika-h-hliofaneia-ths-Elladas-apoferei-makran-tis-perissoteres-paragomenes-KWh