Η σκηνή είναι κλασική. Κάποιος ταλαίπωρος παρακαλεί τους επιβάτες ενός λεωφορείου να προχωρήσουν στο διάδρομο για να μπει κι αυτός στο λεωφορείο σε ώρα αιχμής. Μόλις μπαίνει και το λεωφορείο φτάνει στην επόμενη στάση, κάποιος άλλος τον προτρέπει να προχωρήσει στο διάδρομο για να επιβιβαστεί, και αυτός απαντά: “και που να πάμε ρε φίλε, είναι γεμάτο”.
Μια άλλη εκδοχή της ιστορίας αυτής είναι ο μετανάστης που, αφού καταφέρνει να καλοπιαστεί στην ξένη χώρα, γίνεται ρατσιστής και δεν θέλει άλλους μετανάστες στην ξένη χώρα που τώρα αισθάνεται δικιά του.
Γιατί μου ήρθαν αυτές οι σκέψεις θα αναρωτηθείτε. Γιατί, τον τελευταίο καιρό διαβάζω συχνά απόψεις που λένε πως καλώς έκανε το ΥΠΕΚΑ και ανέστειλε την αδειοδότηση νέων