Απόψεις Ε.Π.Η.Ε σχετικά με το θέμα των τραπεζικών πρακτικών

ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ

Είναι γνωστό ότι τα πιστωτικά ιδρύματα, στην βάση της τραπεζικής πίστης, χρηματοδοτούν επιχειρήσεις και επενδύσεις σε διάφορους επιχειρηματικούς τομείς. Αυτές οι χρηματοδοτήσεις υφίστανται ενδελεχή έλεγχο από τα ανάλογα τμήματα των πιστωτικών ιδρυμάτων ως προς την απόδοση και την βιωσιμότητα τους. Οι έλεγχοι αυτοί έχουν ως αποτέλεσμα την διασφάλιση του πιστωτικού ιδρύματος για την αποπληρωμή του δανειοδοτούμενου κεφαλαίου μαζί και των πρόσθετων χρεώσεων που επιβάλλονται στον δανειολήπτη. Τα πιστωτικά ιδρύματα βάσει των αποτελεσμάτων των ελέγχων απαιτούν πρόσθετες εγγυήσεις – ενεχυριάσεις πέραν της αξίας του κεφαλαίου ως πρόσθετες μελλοντικές εξασφαλίσεις.

Η παραπάνω πρακτική χρησιμοποιήθηκε εκτενώς και  στην χρηματοδότηση έργων Α.Π.Ε. Οι συμβάσεις δανειοδότησης που υπογράφτηκαν από τους παραγωγούς φ/β είχαν αρχικώς ως τραπεζικές εξασφαλίσεις την σύσταση ενεχύρου της σύμβασης με τον ΔΕΣΜΗΕ, κατόπιν προστέθηκε και η ενεχυρίαση του χρηματοδοτούμενου κινητού εξοπλισμού και τέλος είχαμε και την υποθήκευση άλλης ακίνητης περιουσίας.

1. Κατά την αίτηση δανειοδότησης οι επενδυτές πλήρωσαν έξοδα εξέτασης φακέλου από 1000 ευρώ ως και 2500ευρώ. Στην συνέχεια, και για όλη την διάρκεια της δανειακής σύμβασης, οι επενδυτές χρεώνονται επιπλέον το ποσό των 1500 ευρώ ΕΤΗΣΙΩΣ ως ¨ΕΞΟΔΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΕΝΕΧΥΡΟΥ¨ ή ως ¨ΕΞΟΔΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΔΑΝΕΙΟΥ¨. Οι σχετικοί όροι των συμβάσεων με τις τράπεζες, στους οποίους στηρίζονται οι χρεώσεις εξόδων, είναι καταχρηστικοί σύμφωνα με τον ν. 2251/1994 περί προστασίας του καταναλωτή (δανειολήπτη). Συνεπώς, κατά την άποψη μας οι τράπεζες δεν τηρούν, παρανόμως, αμετάκλητες αποφάσεις της Δικαιοσύνης οι οποίες έχουν δεχθεί μείωση κατά 40% των εξόδων φακέλου και είναι υποχρεωτικές επειδή έχουν γίνει βάσει αγωγών συλλογικών από ενώσεις καταναλωτών.
2. Επιπλέον, οι τράπεζες παρακρατούν σε δεσμευμένο ΑΤΟΚΟ λογαριασμό, για την περαιτέρω εξασφάλισή τους, ως και 2 ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ δόσεις Κεφαλαίου και Τόκων επιπλέον από την τρέχουσα πληρωμή. Ανάλογα με τους όρους της δανειοδοτικής σύμβασης το ύψος της παρακράτησης μπορεί να  είναι από 2 μήνες ως και 6 μήνες. Οι παρακρατήσεις δεν δικαιολογούνται βάσει των συμβάσεων που έχουμε συνάψει με τις τράπεζες, ή/και (ανάλογα με την κάθε κατηγορία συμβάσεων), ακόμη και αν υπάρχει τέτοιος συμβατικός όρος, είναι καταχρηστικός, διότι η τράπεζα δεν έχει καμία εύλογη αιτία να μας στερεί ρευστότητα για να υπερκαλυφθεί η ίδια έναντι μελλοντικών απαιτήσεών της, ειδικά όταν έχει ήδη εξασφαλίσει πολλαπλές ενεχυριάσεις.

Το παραπάνω σημείο αλλεπάλληλων και πολλαπλών διασφαλίσεων της τράπεζας γίνεται ακόμα πιο καταχρηστικό όταν η τράπεζα αποδεδειγμένα δεν διαχειρίζεται ορθά το ενέχυρο. Σε όλα τα σχετικά αιτήματα αλλά και τα εξώδικα που στάλθηκαν από τους παραγωγούς, οι τράπεζες ουδέποτε απάντησαν.

Τα πιστωτικά ιδρύματα, σε πλήρη αντίθεση με την βασική έννοια ύπαρξης  τους την ¨ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΠΙΣΤΗ¨, αντί να διευκολύνουν τον επενδυτή και να συνδράμουν στην βιωσιμότητα του επενδυτικού πλάνου ώστε να εξασφαλίσουν και την αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων, παρακρατούν χρήματα στερώντας του την αναγκαία ρευστότητα.

Ο επενδυτής ο οποίος χωρίς καμία ευθύνη του έχει υποστεί μονομερώς και παρανόμως εξοντωτική μείωση των εγγυημένων αποδοχών του από την πολιτείαόχι μόνο δεν έχει ως σύμμαχο τον “συνέταιρό¨ του (το τραπεζικό ίδρυμα) αλλά αντιθέτως το τραπεζικό ίδρυμα στερώντας του τα αναγκαία χρήματα συμβάλλει και, ίσως, επενδύει στην δημιουργία αδυναμίας εκπλήρωσης της δανειακής σύμβασης.

3. Σε αυτήν την τοκογλυφική πρακτική, τα τραπεζικά ιδρύματα επενδύουν στην καταστροφή μας και ίσως να αποβλέπουν σε μεγαλύτερα οφέλη μέσω των ενεχυριάσεων. Οι τράπεζες έχουν εισαγάγει όρο στις συμβάσεις μας ο οποίος τους δίνει το δικαίωμα, σε περίπτωση αδυναμίας του δανειολήπτη να εξοφλήσει μια οποιαδήποτε δόση, μονομερούς καταγγελίας της σύμβασης και μετατροπής όλου του δανείου ως ληξιπρόθεσμη και απαιτητή οφειλή. Γνωρίζουμε ότι με την Απόφαση Εφετείου Αθηνών με αριθμό 5253/2003 αυτός ο όρος έχει κριθεί παράνομος και καταχρηστικός.

Θα πρέπει επίσης να τονίσουμε την αλλαγή πολιτικής των πιστωτικών ιδρυμάτων έναντι των παραγωγών ειδικότερα μετά την ψήφιση του ν.4254. Σε πολλές περιπτώσεις καλούν τους παραγωγούς να τροποποιήσουν τις υπάρχουσες συμβάσεις τους με νέες στις οποίες προσθέτουν όρους που υποχρεώνουν τους παραγωγούς είτε :

1. Να υποθηκεύσουν πρόσθετα περιουσιακά στοιχεία,
2. Να συνάψουν ασφαλιστικά-συνταξιοδοτικά προγράμματα
3. Να δεσμευθούν πρόσθετα φυσικά πρόσωπα ως εγγυητές 
4. Να δεσμεύονται πλήρως οι καταβολές του ΛΑΓΗΕ για την αποπληρωμή του συνόλου του χρέους του δανειολήπτη

5. Οι παραπάνω τακτικές έρχονται σε αντίθεση με τον ισχυρισμό τον τραπεζών, ότι λειτουργούν ως πυλώνες στήριξης της ελληνικής οικονομίας. Το περιθώριο κέρδους μιας τράπεζας (spread) αυξάνεται σύμφωνα με το βαθμό επικινδυνότητας που έχει η εκχώρηση ενός δανείου. Οι επιχειρήσεις μας προκειμένου να λάβουν δανεισμό, έχουν εκχωρήσει τη σύμβαση που έχουμε υπογράψει με τον Δ.Ε.Σ.Μ.Η.Ε. πλέον Λ.Α.Γ.Η.Ε. στον οποίο 100% μέτοχος είναι το Ελληνικό Δημόσιο. Σε πολλές δε συμβάσεις υπάρχει πλήθος περαιτέρω εξασφαλίσεων, όπως αναφέραμε και προηγουμένως. Είναι σχήμα οξύμωρο να έχουν παραχωρηθεί οι παραπάνω συμβάσεις και οι τράπεζες να ζητάνε επιτόκια αντίστοιχα των καταναλωτικών δανείων!
   Όπως είναι γνωστό, υπάρχουν συμβάσεις που έχουν τελικά επιτόκια άνω του 10% και σε αρκετές περιπτώσεις αγγίζουν ως και το 12%.Στην Ευρώπη του 2014,και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, ύψος τέτοιων επιτοκίων χαρακτηρίζονται ως τουλάχιστον τοκογλυφικά.

Είναι φύση αδύνατο να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας:

1. έχοντας υποστεί την έκτακτη εισφορά από 25% ως και 42%,
2. με τον ν.4254 έχουν μειωθεί μονομερώς οι αποζημιώσεις των συμβασεών μας απο 10% ως και πάνω απο 40%, υποχρεωτικά έχουμε απωλέσει 4-6 μήνες βεβαιωμένες οφειλές μέσω του πιστωτικού τιμολογίου, 
3. δεν μας καταβάλλονται οι νόμιμοι τόκοι υπερημερίας, όταν εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τους καταβάλλουμε στα πιστωτικά ιδρύματα και στο δημόσιο για τις οφειλές μας,
4. βιώνοντας την 4μηνη υπερημερία στις καταβολές του ΛΑΓΗΕ, παρά το αντίθετο των βεβαιώσεων της Κυβέρνησης,
5. είμαστε υποχρεωμένοι στο παρόν να είμαστε φορολογικά και ασφαλιστικά ενήμεροι για να μας καταβληθούν οι οφειλές του ΛΑΓΗΕ για τον μήνα Ιούνιο. 

Λειτουργώντας οι επιχειρήσεις μας στις προαναφερθήσες συνθήκες ερωτούμε τα πιστωτικά ιδρύματα αν :

• Θεωρούν τα εισοδήματα από παραγωγή ενέργειας ως ιδιαίτερα επισφαλή;
• Λαμβάνουν υπόψη την απόφαση του ΣτΕ 2406/2014 (έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης ν.4093/2012) και ειδικότερα το άρθρο 12 το οποίο αναγράφει για εγγυημένες τιμές στις συμβάσεις των παραγωγών από φωτοβολταϊκά;
• Χαρακτηρίζουν ως αναξιόπιστους τον ΛΑΓΗΕ και τους μετόχους του (100% Ελληνικό Δημόσιο);
• Πιστεύουν ότι η εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου στις συμβάσεις παραγωγής, τις οποίες έχουν ήδη ενεχυριάσει, δεν είναι επαρκής;
• Θεωρούν ότι ο ν.4254 δεν θα επιτύχει τον σκοπό του δηλαδή την εξυγίανση του ειδικού λογαριασμού και την λειτουργία του χωρίς άλλα ελλείμματα;
• Αμφισβητούν τις δεσμεύσεις της Κυβέρνησης για εκπλήρωση των Μνημονιακών υποχρεώσεων ;
• Έχουν το δικαίωμα με τις πρακτικές τους να υποσκάπτουν την αξιοπιστία και την εγκυρότητα των συμβάσεων των παραγωγών με τον ΛΑΓΗΕ;   

Λόγω όλων των παραπάνω γεγονότων η Ένωση Παραγωγών Ηλεκτρικής Ενέργειας αιτείται τα παρακάτω;

1. Να δοθεί η δυνατότητα επιλογής σε όλους τους παραγωγούς εξάμηνης άτοκης περιόδου χάριτος, τουλάχιστον ως ότου οι υπερημερίες μειωθούν στις 45 ημέρες, χωρίς περαιτέρω εξασφαλίσεις.
2. Την άμεση μείωση του υπερβολικού περιθώριού των επιτοκίων δανεισμού (περιθώριο κέρδους για τα τραπεζικά ιδρύματα) κατά 40%, ώστε να συνεισφέρουν κατά αναλογία στην βιωσιμότητα των φωτοβολταϊκών μονάδων οι οποίες λειτουργούν προς εξυπηρέτηση του γενικότερου δημοσίου συμφέροντος.   
3. Άμεση παρέμβαση από το κράτος προκειμένου να παύσουν οι καταχρηστικές χρεώσεις είσπραξης επιπλέον ποσών (διαχείριση ενεχύρου, φακέλου, δανείου).
4. Την άμεση παύση της δέσμευσης ποσών προκειμένου οι τράπεζες να εξασφαλίσουν μελλοντικές απαιτήσεις τους.

 

Με εκτίμηση

Το Διοικητικό Συμβούλιο της

Ένωση Παραγωγών Ηλεκτρικής Ενέργειας