Αναδασωτεες εκτασεις και φωτοβολταικα παρκα

Προβλήματα παρόμοια με εκείνα που είχαν αντιμετωπίσει το 2010 από το Συμβούλιο της Επικρατείας τα αιολικά σε αναδασωτέες περιοχές, καλούνται να ξεπεράσουν τώρα και τα φωτοβολταικά πάρκα.
Το θέμα έχει προκύψει τους τελευταίους μήνες, καθώς οι αρμόδιες αρχές αρνούνται να προχωρήσουν στην αδειοδότηση φωτοβολταικών έργων, επικαλούμενες ότι εγκαθίστανται σε αναδασωτέες περιοχές, γεγονός που ανάγκασε τον Σύνδεσμο Εταιρειών Φωτοβολατικών να ζητήσει τη παρέμβαση του υπουργού Περιβάλλοντος Γ. Παπακωσταντίνου.



Σε επιστολή του προς τον υπουργό, με ημερομηνία 9 Δεκεμβρίου, ο ΣΕΦ του ζητά να παρέμβει για απεμπλακούν επενδύσεις που σήμερα λιμνάζουν αδικαιολόγητα, καθώς τόσο από τη νομοθεσία, όσο και από τις σχετικές αποφάσεις του ΣτΕ, δεν προκύπτει θέμα απαγόρευσης.

Στην επιστολή του ο ΣΕΦ επισημαίνει καταρχήν ότι "η χωροθέτηση ενός φωτοβολταϊκού σταθμού αποκλείεται αποκλειστικά και μόνο όταν αυτός πρόκειται να λειτουργήσει εντός δάσους. Αντιθέτως, επιτρέπεται από το νόμο η εγκατάσταση και λειτουργία φωτοβολταϊκού σταθμού εντός δασικής έκτασης, δεδομένου ότι κάτι τέτοιο δεν απαγορεύεται από τις διατάξεις που ρυθμίζουν τα ζητήματα χωροθέτησης των φωτοβολταϊκών σταθμών".
Το ίδιο άλλωστε προκύπτει -σημειώνουν οι εκπρόσωποι του ΣΕΦ- από τη συνδυαστική ερμηνεία των διατάξεων τόσο του άρθρου 17 (παρ. 2ε) του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού για τις ΑΠΕ που ορίζει ρητώς ότι απαγορεύεται η χωροθέτηση φωτοβολταϊκού σταθμού σε δάση, όσο και του άρθρου 45 του Ν.998/1979, καθώς επίσης και από το περιβόητο άρθρο 117 (παρ. 3) του Συντάγματος. "Τα άρθρα αυτά επιτρέπουν τη κατασκευή φωτοβολταϊκού σταθμού εντός δασικής έκτασης, ακόμη κι αν η δασική έκταση έχει κηρυχθεί αναδασωτέα και δεν έχει ολοκληρωθεί η αναδάσωσή της. Αντίθετα απαγορεύουν τη χωροθέτηση φωτοβολταϊκού σταθμού σε δάσος και σε αναδασωτέα έκταση η οποία, πριν την καθ’ οιονδήποτε τρόπο καταστροφή της, ήταν δάσος".


Με απλά λόγια- συνεχίζει ο ΣΕΦ- εκεί που επιτρεπόταν πριν τη φωτιά, πρέπει να επιτρέπεται και μετά, ενώ εκεί που απαγορευόταν πριν, θα πρέπει να απαγορεύεται και μετά. 


Τι είχε συμβεί το 2010 με τα αιολικά
Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς θέμα που είχε προκύψει τον Ιούνιο του 2010 με τα αιολικά, έπειτα από διαταγή προσωρινής διακοπής εργασιών αιολικού πάρκου που είχε εκδώσει το ΣτΕ για την εταιρεία Αιολική Ερατεινής μετά από σχετική αίτηση ακύρωσης και αναστολής από το Δήμο Θίσβης (θέση Μελίσσι), με το επιχείρημα ότι η έκταση είχε κηρυχτεί αναδασωτέα.

Τελικά, η Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ με την 68/2011 απόφασή της που δημοσιεύθηκε την 3η Φεβρουαρίου του 2011, είχε διατάξει τη συνέχιση των εργασιών κατασκευής του συγκεκριμένου αιολικού πάρκου, κρίνοντας ότι οι δικαστικές αποφάσεις στις οποίες είχε βασιστεί η διαταγή προσωρινής διακοπής των εργασιών, "είχαν εκδοθεί υπό την ισχύ διαφορετικού νομικού καθεστώτος και επί υποθέσεων με διαφορετικά πραγματικά δεδομένα, αφού δεν αφορούσαν σταθμό ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αλλά διαφορετικά έργα".



Στην ίδια απόφαση, η Επιτροπή Αναστολών υπογράμμιζε τις εθνικές δεσμεύεις της χώρας στο πλαίσιο των διεθνών συνθηκών και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για προώθηση των ΑΠΕ την οποία θεωρούσε «περιβαλλοντική και ενεργειακή προτεραιότητα».

energypress.gr 20-01-2012